Alles begint met een goede basis ...
Elke marathonvoorbereiding is anders en dat heb ik nu ook opnieuw ervaren. Het is telkens luisteren naar je lichaam en bijsturen wanneer nodig. Na mijn blessureperiode zat het met de recuperatie niet goed, ik moest hierdoor meermaals een kwaliteitstraining schrappen en dat maakte de opbouw moeilijker dan verwacht. In deze periode heb ik vooral opnieuw een basis proberen te leggen, want zonder basis kan je niet verder bouwen. Je kan het vergelijken met een woning, zonder een goede fundering zal je woning ook niet blijven staan.
Een voorbereiding met hindernissen ...
Toen mijn achillespeesontsteking volledig van de baan was begon ik te sukkelen met compensatiepijntjes in het andere been. Ik kreeg last van een ontsteking aan de knie, een pijnlijk voetbeentje en van een ontsteking in de buurt van het fibulakopje. Hierdoor kon ik ook niet voluit gaan bij mijn kwaliteitstrainingen. Naarmate het met de conditie beter ging verdwenen de compensatiepijntjes en dat was toch een opluchting. Vanaf dan kon ik eindelijk voluit beginnen trainen. Enkel een zware verkoudheid halfweg de maand mei strooide nog wat roet in het eten, maar veel trainingen heb ik hierdoor niet verloren.
Stijgende vormcurve ...
De meeste wedstrijden in mijn marathonvoorbereiding waren tevens goede tempotrainingen in functie van de marathon. Ik merkte hierbij ook steeds de stijgende vormcurve op en dat gaf me toch meer en meer vertrouwen naarmate de voorbereiding vorderde. Vorig weekend deed ik mijn laatste lange progressieve duurtraining in het bos, na 38km in 2u16' (opwarmen en uitlopen inbegrepen) beëindigde ik de training met een goed gevoel. De tapering werd ingezet en de benen beginnen hierdoor ook steeds beter aan te voelen. De kilometers zijn intussen gevoelig afgenomen. Af en toe staat er wel nog wat interval op het programma, maar alles wordt op reserve afgewerkt. Deze intervaltrainingen moeten ervoor zorgen dat de spierspanning op peil blijft en moet ook het loom gevoel in de benen tegen gaan.
Tom Compernolle eren op mijn manier ...
Eén ding is zeker: ik ben klaar voor mijn 5de deelname aan de marathon van de Nacht van West-Vlaanderen, tevens mijn 10de marathon ooit (5 x Eindhoven, 5 x Torhout). Dit is mijn Memorial Tom Compernolle. Ik wil mijn op 16 juni 2008 overleden trainingsmakker opnieuw op mijn manier eren! Ik hoop hierbij op de steun van heel wat supporters, net zoals bij de vorige edities.
Chrono bijkomstig ...
Bij de marathon in Torhout is de chrono voor mij bijkomstig, ik hoop er vooral de wedstrijd te winnen. Na vier edities op deze omloop weet ik als geen ander dat dit andere koek is dan bv. de omloop en de omstandigheden in Eindhoven en dat maakt de marathon in Torhout dan ook weer speciaal, zeker ook omdat de wedstrijd pas start om 20u.
Via deze weg wens ik alle deelnemers aan 'de Nacht' alvast heel veel succes toe. Laat ons hopen op goede weersomstandigheden.
Na de marathon opnieuw naar de piste om de basissnelheid aan te scherpen
Na de marathon in Torhout volgt een relatieve rustperiode. In de maanden juli en augustus wil ik opnieuw enkele pistewedstrijden lopen, ik beperk mij normaal tot enkele 3.000m en 5.000m wedstrijden. Ook mijn trainingen zullen gericht zijn op deze afstanden. Het is belangrijk om aandacht te blijven schenken aan de basissnelheid. Door teveel marathonspecifiek te trainen verlies je aan snelheid, variatie in je trainingsprogramma gedurende het jaar is noodzakelijk.
Raymond Van Paemel niet langer mijn trainer
Raymond Van Paemel is niet langer mijn trainer en dat vind ik jammer, maar voor Raymond was het niet mogelijk om mij op te volgen zoals zijn atleten in Aalst. We deden het inderdaad al bijna 7 jaar zo, maar ik merkte ook op dat Raymond het bijzonder druk had met toppers als Koen Naert en Lander Tijtgat in onze groep. Zij hebben begrijpelijk meer aandacht nodig. Ik heb uiteindelijk zo'n 11 jaar op de schema's van Raymond getraind, hij heeft van mij de atleet gemaakt die ik nu ben. Hij heeft mij doen inzien dat ik meer in mijn mars had dan ik dacht. Ik heb veel opgestoken van deze toptrainer en zal dit blijven meedragen als atleet en als trainer.
Ik was de enige die in de week niet deelnam aan de groeptrainingen in Aalst en dat vond ik wel jammer, maar de afstand tussen mijn woonplaats en de trainingsplaats was te groot. Enkel bij de heuveltrainingen op zondag in Zottegem kon Raymond mij opvolgen en trainde ik met de atleten van de groep samen. Toen Davy Stieperaere, Tim Alleman en Tom Vanslambrouck nog bij Raymond trainden kon ik mijn trainingen perfect met hen afwerken, maar die tijd is voorbij. In de tijd van André Ornelis (2004-2006) en de trainings'bende' van Tom Compernolle zag ik mijn trainer meermaals per week en reed André bij een aantal trainingen met de fiets mee. Als marathonloper heb je zo'n begeleiding wel nodig!
In de toekomst zal ik Raymond blijven contacteren als ik raad nodig heb, ook zal ik op zondag zoveel mogelijk naar Zottegem proberen te gaan, dit om met sterkere atleten te blijven trainen. De afgelopen maanden bleef ik daar weg wegens mijn achillespeesontsteking.
Mezelf trainen of op zoek gaan naar een nieuwe coach ...
Ik ben er nog niet uit of ik mezelf zal blijven trainen of dat ik op zoek zal gaan naar een nieuwe trainer. Kies ik voor een nieuwe trainer, dan moet het iemand zijn die ervaring heeft met de marathon en al iets bewezen heeft als trainer. Het moet een trainer zijn die me ook vaker dan éénmaal per week kan en wil begeleiden. Ik wil vooral in eigen streek blijven trainen. Trainers die zich geroepen voelen mogen mij altijd vrijblijvend contacteren. Ik heb intussen een eigen visie ontwikkeld, dit dankzij mij eigen ervaringen, door mijn vorige trainers en ook door het volgen van de trainerscursus aan de Vlaamse trainersschool van Bloso.
Ik heb het geluk gehad om samen te werken met toptrainers als Raymond Van Paemel en André Ornelis, ik heb alvast veel van hen opgestoken. In de afgelopen 14 jaar kon ik zo samen trainen met toppers als Jerry Van den Eede, Kim Barbé, Tom Compernolle, Norddine Amrani, Koen Naert, Lander Tijtgat, ... om die maar te noemen.
Via deze weg wil ik Raymond ook nog eens bedanken voor alle steun en goede raad die ik van hem gekregen heb in die 11 jaar waarin we hebben samengewerkt. Het is jammer dat ik niet dichter bij Aalst woon, want Team Van Paemel is voor mij in feite de ideale trainingsgroep.
Tevens ben ik ook op zoek naar sterke trainingspartners in eigen streek, door de krachten te bundelen kan je alleen maar sterker worden.