Na zo'n 6u40' vliegen kwamen we aan op de luchthaven van Abu Dhabi in de Verenigde Arabische Emiraten. We mochten meteen ons uurwerk 3u doordraaien. Onze vlucht van Abu Dhabi naar Mumbai bleek met één uur uitgesteld. Na ruim 3u wachten konden we dan eindelijk opstijgen. Onze vlucht naar Mumbai duurde zo'n 3u30'. Bij onze aankomst in India mochten we ons uurwerk nog eens anderhalf uur doordraaien. Intussen was het ongeveer 4u in de morgen. Eerst moesten we voorbij de immigratiedienst. Daarna konden we onze bagage ophalen. Normaal moest onze bagage nog eens door een scanner, maar iemand van de organisatie van de Mumbai marathon zorgde ervoor dat we deze konden ontlopen. Met een taxi ging het naar het Oberoi hotel aan het Nariman Point. We werden meteen geconfronteerd met de verkeerschaos.
Onze eerste dag
Eens aan het hotel gekomen werd onze taxi gecontroleerd. Veiligheidsmensen gingen met een spiegel de onderkant van de wagen inspecteren. Er waren geen explosieven aanwezig dus mochten we binnen. Onze bagage werd meteen meegenomen door de veiligheidsmensen. In het hotel ging de bagage nogmaals door een scanner. Zelf werden we ook gefouilleerd. Toen we als 'veilig' werden beschouwd mochten we het hotel binnen. Van onze contactpersoon van Global Sports kregen we de sleutel van onze kamer.
Om 6u30 plaatselijke tijd konden we eindelijk slapen. Zo'n 6u laten besloten we op te staan en schoven we aan voor de lunch. Daar maakten we voor het eerste kennis met de Afrikaanse atleten en het Indische eten. Tijdens de namiddag volgde er nog een fotosessie in het hotel. In de vooravond deden we op de boulevard nog een duurloopje van 1u. Na ons duurloopje werden we nog geïnterviewd en gefotografeerd voor een Indische nieuwssite. 's Avonds waagden we ons nog aan een wandeling langsheen het station van Mumbai. Het was er bijzonder druk. We zagen veel armoede. Kinderen en vrouwen die bedelden. Het verkeer was chaotisch. Als voetganger of fietser is de straat precies een jungle = gevaarlijk! Tot zover onze eerste dag in Mumbai.
Dag twee
Dag twee in Mumbai begon met een stevig ontbijt. Enkele uren later gingen we gaan loslopen op de boulevard. Deze keer voelden we echt de warmte. Het was zo'n 28 graden en er stond veel wind. Na zo'n 12km hielden we het voor bekeken. We waren klaar voor de marathon. In de namiddag deden we nog een korte wandeling en werd er nog wat gerust. Net voor het avondeten vond de technische meeting plaats. Ook Jos Hermens was aanwezig. We werden onder meer voorgesteld aan de Afrikaanse dames. Er werd gevraagd om te vertrekken op een tempo van 3'27"/km. We moesten om 4u opstaan dus probeerden vroeg in ons bed te kruipen.
Vroeg dag
Ik raakte moeilijk in slaap en ook Stefan kende een mindere nacht. De wekker ging onherroepelijk om 4u af. Na het ontbijt verzamelden we in de lobby van het hotel en vertrokken we om 5u30 met de bus naar de startplaats van de marathon. Er was een ruimte voorzien waar we nog wat konden zitten voor we aan onze opwarming begonnen. Ook waren er enkele propere toiletten aanwezig en dat is toch wel noodzakelijk. Er lagen nog heel wat mensen op straat te slapen en dat zijn we toch niet gewoon. Rond 7u gingen we in groep naar de start. Daar werden de favorieten voorgesteld aan het talrijk opgekomen publiek. De recreanten waren al om 5u40 van start gegaan en de halve marathon was om 6u gestart.
Drie, twee, één ... start
Om 7u20 gingen we eindelijk van start. In het begin is het altijd wat zoeken naar het juiste tempo. Ik zocht meteen Stefan op en keek of de Afrikaanse dames volgden. Te snel starten gaan de dames nooit doen, integendeel!We zaten van bij het begin op het juiste tempo. Er volgde een mooie compacte groep dames in ons spoor. Tijdens de eerste kilometers liepen we rond de 3'25" per km. Zelf had ik mijn isotone sportdrank om de vijf kilometer laten uitzetten. Er was een aparte tafel voorzien voor de tempomaker en zo vond ik telkens snel mijn flesje. Na 8km volgde een lange pittige klim. Doseren was de boodschap. Bij het 10km punt vond ik mijn drank niet terug. Even verder waagde ik mij aan een flesje water. Bij elke waterpost nam ik twee flesjes en verdeelde ze onder de dames.
Sea Link bridge: strakke tegenwind
Na 15km draaiden we de lange Sea Link bridge op. Daar stond de wind serieus tegen. Het tempo zakte. Doorduwen tegen de wind in had geen zin. We wilden onze groep zeker nog tot halfweg bijeen houden. Tijdens de eerste 15km hadden we wat voorsprong genomen op het gevraagde tempo, dus konden we ons wel wat tijdsverlies permitteren. Halfweg wedstrijd zat het zware stuk tegen de wind in erop. Volgens de Garmin klokten we 1u12'40" aan het halve marathon punt. We zaten dus nog mooi op schema.Vanaf dan kwam de afstand op mijn Garmin en de afstand op kilometerborden niet meer overeen. Ik vertrouwde mijn Garmin en baseerde mijn dan ook hierop voor het vervolg van de wedstrijd.
Begin tweede wedstrijdhelft: kopgroep dames spat uiteen
Tussen 21 en 23km trokken we het tempo terug op. We klokten zelfs kilometers van rond de 3'20". Vele atletes kregen het moeilijk en de groep dunde uit. Na 27km werd er gevraagd vanop de moto om de groep te splitsen. Ik zou met twee atletes doorgaan en Stefan zou bij de nummers 3 en 4 blijven. Al snel bleef ik met één Ethiopische atlete vooraan over. Haar naam: Dinknesh Mekash. Vorig jaar liep ze in Parijs nog 2u25'09" en vorig jaar werd ze al eens tweede in Mumbai.
Ik keek vaak achterom om te zien of ze bleef volgen en om niet te ver voor haar uit te lopen. Ik moest haar wel onder druk blijven zetten zodat ze er zou blijven voor gaan. Intussen haalden we enorm veel tragere lopers in. Zij waren om 5u40 aan hun marathon begonnen. Rond het 35km punt volgde nog een lange en pittige klim. Hier zakte het tempo opnieuw. Nadien liep het vlak tot aan de finish. Vanaf dan begonnen we de warmte toch goed te voelen.
Buikkrampen tijdens de laatste kilometers
Zelf begon ik last te krijgen van buikkramen. Ik dacht dat ik de finish niet meer zou halen. Ik denk dat het water die ik dronk rond het 10km punt de boosdoener was. Het flesje was al open toen ik het kreeg en dat is geen goed teken in India. Ook Dinknesh kreeg het moeilijker en het tempo zakte. We liepen nu kilometers boven de 3'30". Ik hoopte haar zolang mogelijk te kunnen steunen en dat lukte mij ook. Tot bij het ingaan van de laatste kilometer maakte ik het tempo. Daarna liet ik haar begaan en kon ze genieten van haar overwinning. Ze finishte uiteindelijk in een tijd van 2u28'08". Zelf kwam ik als 22ste over de meet en klokte af na 2u28'13". Op mijn Garmin had ik 42km550m staan.
Net na de aankomst moest ik toch even bekomen, maar toen we even later terug naar ons hotel vertrokken voelde ik me opnieuw goed. In de namiddag genoten we nog wat van het goede weer en van een wandeling op jawel ... de boulevard. Tegen 20u moesten we uitchecken en nadien volgde ons laatste avondmaal met de groep. Nadien was het wachten in de lobby van het hotel tot we met de bus naar de luchthaven werden gebracht. Na een uurtje op de bus kwamen we rond 23u30 aan bij de luchthaven van Mumbai. We hadden nog 5u voor ons vertrek naar Abu Dhabi. We verbroederden nog wat met de Ethiopische atleten en om 0u30 konden we eindelijk inchecken. Daarna namen we afscheid van de Afrikaanse atleten en passeerden we de immigratiedienst. Nadien volgde nog de controle van de handbagage en om 1u waren we al aan onze gate. We hadden nog 3u30 voor ons vertrek. We waren bijna 24u wakker en dat liet zich voelen.
Een ervaring rijker
Om 5u15 konden we eindelijk opstijgen richting Abu Dhabi. Tijdens deze vlucht viel ik als een blok in slaap. Zo'n 13u later kwamen we aan in Zaventem. Daar trok ik nog een sprintje om mijn trein richting Brugge te halen. Ik kijk met een goed gevoel terug op dit avontuur. Ik ben opnieuw een ervaring rijker. Laat ons hopen dat ik volgend jaar opnieuw van de partij kan zijn. Tot slot wil ik de organisatie van de Mumbai marathon nog bedanken. Ook wil ik de mensen van Global Sports (Jos, Jurrie en Rosemarie) en natuurlijk ook Stefan Van den Broek bedanken!