Heel wat atleten verkozen Berlijn met het oog op een selectie voor de Olympische Spelen in Rio in 2016. Het weer viel goed mee en de concurrentie was ook talrijk aanwezig. Nu enkel hopen op goede benen. Tijdens de eerste kilometers was het gevoel al niet goed, maar ik nestelde mij een een compacte groep. Na 5km kwamen we 15'59" door en na 10km 31'59". Ik zat op schema voor een eindtijd van 2u15'. Ik denk dat we nog met een groep van zo'n 20 atleten waren.
Ik begon het echt al moeilijk te krijgen en dat was niet normaal, want dit tempo liep ik op training zonder probleem. Na zo'n 12km moest ik de groep laten gaan en kwam ik alleen te zitten. Af en toe kwam er eens een atleet of enkele atleten mij voorbij, maar echt aanpikken lukte niet. Na 15km klokte ik 48'30". Een verval van zo'n 6" per kilometer ten opzichte van de eerste 10km.
Ik dacht er echt aan om de wedstrijd te staken, want het ging van kwaad naar erger. Mijn benen voelden bijzonder zwaar aan en ik kon geen vuist meer maken. Ik had voor het eerste een energy gel van Etixx voorzien na 20km en daar keek ik dan ook naar uit. Na 20km kwam ik door in 1u05'57". Ik was echt stilgevallen, want ik liep slechts 17'27" op de laatste 5km. Dat had ik nog nooit meegemaakt. Het energy gelletje gaf me wel een boost en het begon wat vlotter te draaien. Halfweg kwam ik 1u09'42" door. Een tijd onder 2u20' zat er nog in probeerde ik mezelf moed in te spreken. Intussen naderde de kopgroep van de dames met hun tempomakers. Ik kwam 1u22'56" door na 25km of 16'59" voor de laatste 5km. Intussen kon ik mij optrekken aan de eerste dames. Ik probeerde zolang mogelijk van hun gezelschap te profiteren. Ik had wel wat pech dat ze steeds sneller begonnen te gaan. Na 30km stond de klok op 1u39'42". Ik liep dus 16'46" over de laatste 5km. Ik kwam dus opnieuw wat in mijn ritme, maar het bleef zwaar. Net voor het 35km punt moest ik de eerste twee dames laten gaan. Ik was weer op mezelf aangewezen.
Na 1u56'24" kwam ik door aan het 35km punt. Goed voor 16'42" voor de laatste 5km. Ik had me toch een beetje kunnen herpakken. Ik zat op schema voor een eindtijd van 2u20'. De laatste kilometers waren opnieuw zwaarder. Gelukkig ben ik mentaal sterk en kan ik op karakter heel veel. Na 40km zag ik 2u14'07" staan. Ik snelde mijn laatste 5km af in 17'43" of mijn traagste 5km van de wedstrijd. Ik verloor plots een volledige minuut ten opzichte van de vorige 5km. Toen ik door de Brandenburger Tor liep kon ik wel nog versnellen, maar veel kon ik niet meer goedmaken. Ik finishte teleurgesteld in 2u21'34". Mijn 5de snelste marathontijd uit mijn carrière. Ik werd hiermee 59ste.
Ik kon mijn tranen na de finish niet bedwingen. Ik had hier zo naar uitgekeken, zo hard naartoe gewerkt, heel wat opofferingen voor gedaan en dan heb je op de dag van de waarheid een slechte dag. Dit kwam bijzonder hard aan. Zeker als ik de topprestaties van Koen, Florent en Willem hoorde. Hen was het wel gelukt om een topprestatie te leveren. Met bijzonder slechte benen toch nog 2u21' lopen is hoopgevend. Ik hoop toch ook eens superbenen te hebben tijdens één van mijn volgende marathons, maar die krijg je natuurlijk niet op bestelling. Zo'n momenten maken je sterker, maar laten je ook achter met heel veel vragen. Tijdens het voorjaar liep ik zonder voorbereiding 2u25' in Londen en nu met bijzonder slechte benen 2u21'. Een bewijs dat ik als marathonloper toch sterker ben geworden.