In Visé kreeg ik de steun van mijn vader en ook van mijn coach Kristof Haverbeke.
Geen superdag
Om 9u05 werd de wedstrijd op gang geschoten. Ik voelde meteen dat ik niet de benen had van vier weken terug in Rotterdam, maar panikeren deed ik niet.
Eerste wedstrijdhelft: iedereen kijkt de kat uit de boom
Tijdens de eerste 5km kregen we al enkele zware stukken te verwerken tegen de wind in. Het tempo lag niet echt hoog en iedereen keek de kat uit de boom. Gino Van Geyte (viervoudig Belgische marathonkampioen) en Maarten Van Steen hadden er wel zin in en bepaalden tijdens de eerste wedstrijdhelft het tempo. Af en toe liepen we gewoon met z'n drieën naast elkaar. We kregen ook nog drie sterke buitenlandse atleten mee in ons spoor. Niemand van hen had echt zin om het tempo in handen te nemen. Aan het halve marathonpunt klokten we 1u12'20". Ik was wel verrast dat we over heel wat kasseistroken moesten lopen. Ik waande me even in Dwars door Brugge!
Tweede wedstrijdhelft: krachtige tegenwind
Iets over halfweg wedstrijd liepen we het Nederlandse Maastricht binnen. Wat draaien en keren. Een passage doorheen het stadspark. Een bruggetje over en na zo'n 26km liepen we alweer het centrum uit. De laatste 16km beloofden bijzonder zwaar te worden, want de krachtige wind blies nu in ons nadeel. Net op dat moment begonnen de buitenlanders aan de boom te schudden. Ik moest een eerste keer op de tanden bijten. Alles trok op een lint. Niemand raakte weg. Na 28km probeerde ik zelf iets te forceren, maar uiteindelijk kwam alles opnieuw samen. De versnellingen volgden elkaar snel op.
Maarten Van Steen gaf aan de hij krampen had en liet een gaatje. Met vijf bleven we vooraan over. Na 33km begon ik het wel moeilijk te krijgen en ik kon niet reageren op een volgende versnelling van één van de buitenlanders. Gino pikte wel aan, maar niet veel later moest ook hij zijn meerdere erkennen in de Marokkaan en de Oegandees. Deze twee atleten lieten we begaan en we concentreerden ons enkel nog op de strijd om de Belgische titel. In ons gezelschap vertoefde wel nog een atleet uit Algerije.
De bovenbenen begonnen zwaar aan te voelen en versnellen zat er niet meer in. De wind en enkele hellende stroken maakten de finale best pittig. Ik kon onmogelijk het verschil nog maken. Een sprint om de titel was niet meer te vermijden. In 2011 verloor ik de Belgische marathontitel al eens in de sprint tegen Gino Van Geyte. Ik wist dus maar al te goed dat hij een zeer snelle eindsprint in huis had.
Sprint beslist opnieuw de titelstrijd
In de slotkilometers liepen we misschien nog aan 16km/u. Ik keek regelmatig achterom, want als Maarten Van Steen opnieuw zou komen aansluiten kreeg ik er nog een snelle man bij. Zo ver kwam het gelukkig niet. De sprint werd ingezet op een kleine 500m van de finish. Ik wist meteen hoe laat het was. Van Geyte is op het einde van een marathon gewoon de snelste en daar moet ik mij bij neerleggen. Van Geyte pakte op deze manier zijn vijfde Belgische marathontitel en ik pakte twee seconden later voor de tweede maal in mijn carrière zilver op het Belgisch kampioenschap marathon. Ik klokte af na 2u27'23" en werd vierde in de algemene uitslag van de Maasmarathon. De Oegandees won de wedstrijd voor de Marokkaan. De Algerijn werd vijfde en Maarten Van Steen finishte als zesde algemeen en derde belg. Hij haalde zo brons op het BK.
Winnaars zijn verliezers die nooit opgeven
Op het eerste moment ben je natuurlijk ontgoocheld na het missen van die Belgische titel, maar enkele dagen later kan je dit al wat beter plaatsen. De weersomstandigheden speelden in mijn nadeel en ook had ik niet meer de topconditie. Ik piekte dan ook naar de Marathon van Rotterdam. Vier weken die topconditie aanhouden voor een tweede marathon is bijna onmogelijk. Dat heb ik zelf kunnen ondervinden. Als titelverdediger wou ik er gewoon opnieuw bij zijn. Dit was misschien niet de verstandigste beslissing, maar toch streed ik opnieuw tot de laatste meter mee voor het goud. Dit hoort bij de sport, want winnaars zijn verliezers die nooit opgeven. Het marathonseizoen sluit ik zeker en vast met een goed gevoel af.
Basissnelheid aanscherpen op de piste
Nu volgt een relatieve rustperiode. Daarna focussen we ons opnieuw op het verbeteren van de basissnelheid. In de maand juni doe ik wel nog een paar stratenlopen, maar daarna trekken we de spikes aan voor een zestal wedstrijden op de piste. Eind september of begin oktober volgt dan mijn najaarsmarathon. Ik kies tussen de marathon van Berlijn en de marathon van Eindhoven. Ik ben alvast super gemotiveerd!
Bedankt!
Tot slot wil ik nog mijn coach Kristof bedanken voor de goede begeleiding en de steun. Ook bedankt aan mijn vader die op zijn eentje naar Visé was afgezakt om me aan te moedigen. Bedankt ook aan alle supporters die vanop het thuisfront mij vooruit hebben geschreeuwd.