Op zondag 12 oktober was ik al aan mijn 16de marathon uit mijn carrière toe. Precies zes jaar geleden maakte ik mijn debuut op deze mooie afstand. Voor de 7de maal op rij koos ik voor de marathon van Eindhoven. Het weer was dit jaar perfect, de omloop zeer snel en de sfeer uitstekend. Enkel een persoonlijke tempomaker ontbrak. Het was dan ook hopen dat ik mij kon optrekken aan enkele sterke militairen, want zij liepen in Eindhoven hun wereldkampioenschap. Levi Hoste zou me wel proberen naar ongeveer 32' te leiden na 10km.
Geen medewerking van de militairen
Om 10u weerklonk het startschot aan het station in Eindhoven en weg waren we. Deze keer liepen de Afrikanen niet meteen van me weg. Voelde ik mij zo goed? Ik klokte na 1km iets van 3'10". De Afrikanen liepen gewoon te traag en meteen werd het gaspedaal ingedrukt. Enkele militairen probeerden nog mee te gaan met de kopgroep, maar ook zij moesten al snel de rol lossen. Ik liet mij niet vangen en liep op een egaal tempo verder. Na 5km kwam ik met een Angolees, een Algerijn, een Marokkaan en een atleet uit Ecuador door in 16'03". Enkele seconden voor ons liep de Pool Mariusz Gizynski. Hij liep op kop van het WK voor militairen. Toen ik even achterom keek zag ik een groep van zo'n 20 militairen naderen. Levi gaf aan dat hij het moeilijk had en even verder stapte hij vroeger dan verwacht uit de wedstrijd. Nu kon ik enkel hopen op wat medewerking van enkele militairen.
Veel steun kreeg ik echter niet. Ze kwamen enkel eens naast mij lopen of plaatsten een versnelling om nadien de benen weer stil te houden. Ik was terecht gekomen in een echte strijdmarathon. Wat moest ik doen? Er op mijn eentje van doorgaan en een eenzame wedstrijd lopen of mij wat focussen op de militairen? Ik koos voor het laatste. Het tempo viel stil en ik verloor kostbare seconden. Na 10km stond de klok op 32'27" of toch meteen zo'n 20 seconden trager dan gehoopt (16'24" voor de laatste 5km). Mij wegsteken in de groep was geen optie, want dan zou het tempo nog meer zakken.
Een echte strijdmarathon met heel wat pittige tempowisselingen
Enkele kilometers verder kwam er een serieuze versnelling van de Polen. Het was meteen overschakelen van 18km/u naar 20km/u. Tijdens een marathon kan je zo'n tempowisselingen missen en zeker in de eerste wedstrijdhelft. De groep trok volledig op een lint. Ik moest na enkele minuten toch enkele atleten laten gaan. Ik zocht opnieuw naar een tempo dat ik lange tijd kon blijven aanhouden. Ik vormde een groepje met een Indiër en een Algerijn. Na 15km klokten we 48'25" (15'58" voor de laatste 5km).
Ik moest even bekomen van deze tempowisseling en daarom zette ik mij wat in het spoor van mijn twee metgezellen. Na 20km kwamen we 1u04'39" door. We hadden een achterstand van 15 seconden op vier militairen (een Pool, een Marokkaan, een Algerijn en een Fransman). Ongeveer 1 minuut voor ons liepen drie Polen. Dit waren duidelijk de beste militairen. Twee van hen liepen tussen het 10km punt en het 20km punt 31'15"! Zelf liep ik 32'12".
Opnieuw een dipje halfweg wedstrijd
Even na het 20km punt kreeg ik het plots heel moeilijk. Alle energie ging uit mijn lichaam en ik moest de rol in mijn groepje lossen. Toen een volgend groepje mij voorbij kwam kon ik ook niet aansluiten. Het was precies hetzelfde scenario als in Rotterdam. Ik dacht zelfs even aan stoppen, maar iets in mij zei dat ik moest doorzetten. Ik merkte op dat voor mij alles weer samen kwam.
Dipje van korte duur
Ik begon er na enkele moeilijke kilometers opnieuw in te komen. Ik focuste mij op de groep voor mij. En na zo'n 25km (1u21'21") vond ik opnieuw de aansluiting bij de groep die voor de 4de plaats liep in het WK voor militairen. Tussen 20 en 25km liep ik 16'42" op 5km. Het tempo vertraagde, want men begon meer en meer naar elkaar te kijken. Onze groep telde ongeveer 10 atleten. Ik voelde mij terug verrassend goed en had geen probleem met het tempo. Ik zette mij opnieuw op kop van de groep, maar echt doorduwen deed ik niet. De schrik zat er toch wat in na het dipje rond halfweg wedstrijd. Op medewerking van de militairen moest ik niet rekenen. Na 30km kwamen we 1u38'25" door. Met 17'04" liep ik mijn traagste 5km van de wedstrijd. Een besttijd zat er spijtig genoeg niet meer in, maar een tijd onder de 2u20' was wel nog mogelijk.
Strijd voor de 4de plaats bij de militairen barst los
Enkele kilometers verder plaatste de Fransman Ahmed Ezzobayry een stevige versnelling. Een Marokkaanse atleet reageerde. Dit was eveneens voor mij het moment om te reageren. Ik zat nu vol in de strijd van het WK marathon voor militairen. Het tempo van de Fransman was te snel, maar de Marokkaan kon ik wel volgen. Iets voorbij het 35km punt (1u55'20" - 16'55" voor de laatste 5km) moest de Marokkaan een gaatje laten en zo stond ik er voor de laatste 7km opnieuw helemaal alleen voor. Ik kon nog een goed tempo aanhouden. Van een energiedip was alvast geen sprake. Na 40km registreerde ik 2u12'27" of 17'07" voor mijn laatste 5km.
Sterke slotkilometers
Ik dook het bijzonder sfeervolle centrum van Eindhoven in. Het was afzien en genieten op hetzelfde moment. Waar lag die finish toch, want de seconden tikten weg. Ik was aan het rekenen wat ik moest lopen om nog onder de 2u20' te blijven. Toen ik de boog zag van de laatste 500m voerde ik het tempo nog wat op. Ik zat in de laatste rechte lijn. Daar was de boog al van de laatste 250m. De volgende boog was die aan de finish. Ik plaatste nog een eindversnelling en klokte uiteindelijk af in een mooie 2u19'29" (7'02" voor de laatste 2km195m). Slechts drie Kenianen en één Fransman liepen sneller tijdens dit stuk. Meteen mijn snelste finish ooit tijdens een marathon.
Meteen na de finish had ik wat braakneigingen. Ik had al tijdens de marathon gemerkt dat de vertering wat minder was. Gelukkig bleef het bij braakneigingen : ). Ik herstelde daarna wel vlot. Het genieten kon beginnen tussen mijn familie en vrienden die naar Eindhoven waren afgezakt.
In 2014 tweemaal 2u19' op de marathon
Mijn doel was onder de 2u17' duiken. Dit is me niet gelukt, maar toch ben ik heel tevreden met mijn 2u19'29". Goed voor mijn derde beste tijd uit mijn carrière. Ik voel dat ik sterker en sterker aan het worden ben op deze afstand. Dit jaar liep ik tweemaal 2u19' waarbij ik heel veel kilometers op kop heb moeten lopen. Verder hard blijven werken is de boodschap en volgend jaar komen opnieuw twee kansen. Alles moet gewoon meezitten op die ene dag en dat is niet zo evident.
In 2015 misschien Londen en Berlijn
In het voorjaar van 2015 loop ik wellicht de marathon van Londen of de marathon van Rotterdam. In het najaar kies ik wellicht voor de marathon van Berlijn. Maar eerst ga ik genieten van een welverdiende rustperiode, want dit heeft mijn lichaam ook eens nodig na een zware trainingsperiode. Mijn eerstvolgende wedstrijd wordt wellicht de Internationale Zevenheuvelenloop in Nijmegen op zondag 16 november.
Bedankt
Tot slot wil ik alle supporters bedanken voor de steun. In het bijzonder mijn vriendin Charlotte, mijn ouders en mijn coach Havi. Ook wil ik mijn sponsors Etixx, Adidas, Argenta Poperinge, Running and More en Compressport bedanken voor de ondersteuning. Ook mijn club AV Molenland wil ik bedanken voor de steun en iedereen die op de één of andere manier zijn aandeel heeft in mijn prestaties.
Klik hier voor de uitslag van de marathon van Eindhoven.