Dieter won verdiend, hij was de sterkste van de dag.
Ik startte zoals bij mijn andere wedstrijden. Snel, maar gecontroleerd. Al snel liep ik met Dieter Brouckaert alleen op kop van de wedstrijd. Na twee kilometer moest ik al een klein gaatje laten op Dieter, maar even later kon ik opnieuw aansluiten. Na drie kilometer klokten we af na 9'. Nadien vielen we terug op een tempo rond de 3'10" per kilometer. Halfweg wedstrijd passeerden we in ongeveer 15'20". Daarna begon ik het lastiger te krijgen en moest ik wat gas terugnemen. Dieter kon zo een gaatje slaan en ik bleef hangen op zo'n tien seconden. Diep gaan zat er niet meer. Dieter was de sterkste van de dag. Hij won dan ook verdiend de wedstrijd in een tijd van 31'07". Ik strandde als tweede op zo'n tien seconden of ongeveer twintig seconden trager dan vorig jaar. Ik zit ver van mijn beste niveau, maar dat was te verwachten.
Nog wat langer rusten is de boodschap
Ik had het gevoel mijn tempo nog langer te kunnen aanhouden, maar versnellen zat er niet meer in. Natuurlijk ben je ontgoocheld na de wedstrijd, want je hebt die winnaarsmentaliteit en verliest niet graag. Het was misschien nog te vroeg om al een wedstrijd te lopen, maar in eigen gemeente ben ik er graag bij. Ik moet nu luisteren naar mijn lichaam en daarom neem ik tijdens de volgende vijf dagen nog drie volledige rustdagen. Ik liet eind vorige week mijn bloed controleren en alles bleek zeer goed buiten mijn CK waarde. Die stond op 290 wat duid op spierbeschadiging. Mijn spieren zijn nog altijd overbelast van mijn zware wedstrijdperiode in april/mei. Nu moet ik mijn verstand gebruiken en zorgen dat ik fris aan mijn zomeropbouw kan beginnen.
Tot slot wil ik nog alle supporters bedanken die me hebben aangemoedigd in Jabbeke.